Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Duo Reges: constructio interrete. Sed residamus, inquit, si placet. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

1. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
2. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.

Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt, quodcumque veri simile videatur.

Quid me istud rogas?

Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?

Hunc vos beatum;

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Recte, inquit, intellegis.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Quid vero?

Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non
propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se
expetemus.

Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo
editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et
Quare?

• Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
• Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
• Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.
• Tenent mordicus.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.